Davetsiz

Herkesten daha davetsizdi o

Toprak kokusu gibi gülümsüyordu

Gözleri desen tasviri zor günleri andırıyordu

Inanın dikkat çekmese sessiz sessiz izlerdim onu

Ellerinin kitapları nasıl tuttuğunu , heycanlandıgında nasıl baktıgını

Insanları kocaman kalbiyle nasıl karşılağını 

Bilemediği sorulara verdiği o güzel cevapları duymak istedim

Hep yanında kalmak ;

Onca sessizlik varken , onun telaşını yaşamak isterdim

Bunca kimsesizliği ona feda etmek isterdim

Binlerce yıldıza kafa tutmak gibi şimdi hayat 

Konuşsan duymaları meçhul

Sussan tuttuğun o dileklere yazık edecek bahar
Hiç durmadan düşündürecek sonra gece
Alınganlıkta yapacak ona çıkmayan yollar..

Onun gitmediği şehirlerin yalnızlığa kıyısı olacak
Kim bilir belki bu yerler ilerde onu hatıratacak