Ben gözlerimi yine , kalbimi kör edenlere kapatıyorum

Mutsuz olduğumda annem sonsuz gül bahçeleri düşünmemi söylerdi , gözlerimi kapatır beyaz güller hayal ederdim.
Bugün uykunun tutmadığı vakitlerde ben yine gözlerimi sonsuz bahçelere kapatıyorum.
Açtığımda ne güller nede güzel bir bahçe karşılıyor beni
Asla geçmeyecek izler bırakan bir kaç söz dışında.
Sonra yine ben;
-Gözlerimi hayatımdaki eksikliklerle açıyorum.
Gün içinde olan biten ne varsa unutuyorum.
2 kadeh sohbete hüznümü meze ediyorum
Bana ne yapıldıysa bir bir hepsini affediyorum.
Ben gözlerimi bu gece , kalbimi kör edenlere kapatıyorum.